Op vrijdag 9 februari ging onze tweede Deep Careers Talk door. Te gast was Geert Degrande. Samen met Geert Degrande onderzochten we hoe de pers naar loopbanen kijkt. Welk beeld ons wordt voorgeschoteld over loopbanen en de toekomst van werk als we de krant openslaan, de radio opzetten en surfen? Worden we daar als mens, samenleving en planeet beter van? En hoort of kan het anders?
Tevens bekeken we aan de hand van een concrete case de cijfers die als symptoom dienen voor wat er momenteel in de maatschappij aan het gebeuren is.
Geert Degrande is mede-oprichter van Re-story, een coöperatief contentplatform dat aantoont dat het wél anders kan. Het platform biedt ruimte aan denkers en doeners die nieuwe wegen openen in onderwijs, economie, landbouw en de hele samenleving en gelooft dat we het tij kunnen keren als we de toekomst als een gezamenlijke onderneming zien. “Om die kanteling tot stand te brengen is iedereen nodig en moet iedereen de kans krijgen om zijn of haar potentieel ten volle te benutten” schrijft Re-story!
Geert is een vat vol kennis en welgevormde meningen en is heel goed in het stellen van de juiste vragen. Ook als het over loopbanen gaat. Hij heeft meer dan 40 jaar ervaring als zelfstandig journalist, copywriter en ghostwriter in onder andere de hr-sector en schreef als co-auteur aan talrijke artikels en boeken mee in opdracht van vernieuwende denkers en doeners.
Heb je deze webinar gemist en had je er graag bij geweest? Geen nood. Je kan deze hieronder herbekijken. In de tussentijd delen wij graag de mooie tekst die Geert op het eind van ons webinar voorlas:
MENSWAARDE
Mensen toch: Wanneer worden wij eindelijk wakker, één-ieder en als samenleving?
Wakker uit onze illusie van macht, geldgewin, af-leiding, ongebreidelde
consumptiehonger, geluksdrang ten allen prijze En onze pietluttige ikkigheid?
Wakker uit onze illusie van beheersing van natuur, aarde, en elkaar Terwijl we
nauwelijks in staat zijn om onze eigen kleinmenselijke driften, gevoelens,
gedachten en vastgeroeste en belemmerende overtuigingen te beheersen en
kanaliseren. Mensen toch: Waar zijn we – en zeker niet “in godsnaam” – mee
bezig? Vergeleken bij het onmetelijke, het onvatbare, het betoverende, het
oneindig schone van ons heelal, onze melkweg, ons lichaam ook, zijn we amper –
in ’t merendeel van de tijd – prutsende zandkorrels. Wij zijn enkel maar omdat
de aarde is, moeder aarde is! De natuur en de aarde hebben de mens niet nodig
Dit terwijl de mens enkel maar van de natuur en van de aarde leeft, dankzij
haar, en al te vaak ten koste van haar. Mensen toch: Wanneer gaan we eindelijk
‘ns met z’n allen aarden? Waarde kan niet zonder aarde, toch? Laten we derhalve
met z’n allen onze aarde, onze menswaarde Koesteren, omarmen, knuffelen en
teder omhelzen. Laten we opnieuw en opnieuw onvoorwaardelijk lief zijn voor
onze aarde, onze menswaarde. Laten we opnieuw en opnieuw aarde worden, mens
worden, mens zijn, aarde zijn! Dan pas leven wij menswaardig, toch? Dan pas
ontdekken wij onze werkelijke ge-aard-heid, en worden wij, zijn wij geheeld,
heel, toch? En nooit meer alleen, integendeel, en goddank, één met het al!
Mensen toch: Wanneer ontwaken wij eindelijk uit onze hoogmoed, uit onze
waan-zin van de alwetende wetenschap? Meer nederigheid, dankbaarheid en
ontroering zouden ons sieren, toch? Immers, wetenschap is ook maar een schapje
van het weten. Laten we daarom ontwaken uit onze naïeviteit dat meten weten is
– wat weten we dan eigenlijk? En laten we stoppen met voortdurend te kloppen op
de nagel van het eigen grote gelijk. Laten we – eens en voorgoed – de omslag
maken van oordelen naar luisterdelen. En laten we vanuit onze zo gehypte
mindfulness het pad van de mindemptyness inslaan en bewandelen, waar hoofd,
hart, lichaam en ziel harmonieus op elkaar afgestemd zijn. Immers, “wij zijn
geen menselijke wezens die het spirituele ervaren, wij zijn spirituele wezens
die het menselijke ervaren”. (Frans christelijk mysticus, palentoloog en auteur
Pierre Teilhard de Chardin) En wat zei Sándor Weöres, Hongaars dichter,
schrijver en homo universalis? “Om een echt mens te zijn, de essentie van wie
je bent, kantel naar binnen, verken je diepste diepten en transillumineer
jezelf, en straal dan je innerlijk licht uit en af op al diegenen rondom jou en
je omgeving”. The name of our game.
– Andras Lazlo
